Waarom deeltijd decadentie en discriminatie van mannen fantastisch is

5 years ago  •  By  •  5 Comments

Vrouwen verdienen nog steeds minder dan mannen en we hebben een vrouwenquotum voor bestuursfuncties en commissariaten. Dit is de stand van diversiteit anno 2019.

Het inkomensverschil tussen vrouwen en mannen (6%) is voor het grootste deel te verklaren door de hoeveelheid uren die mannen (36 uur) en vrouwen (26 uur) maken.

Columnist Sander Schimmelpenninck noemde het in de Volkskrant “Deeltijddecadentie”. Een mening die door menig – vaak iets oudere – feminist wordt gedeeld.

“Kiezen voor zelfontplooiing en thuiszitten met kinderen wordt door vrouwen (en mannen) dikwijls gezien als een altruïstische keuze, als een morele overtoep. Terwijl het in werkelijkheid een egoïstische keuze is, die door anderen economisch gecompenseerd moet worden.”

Vervolgens had wetenschapper en columnist Rosanne Hertzberger een mening over het vrouwenquotum. Dat is namelijk discriminatie.

“Van de voltijds werkende mensen in Nederland is iets meer dan een kwart vrouw. Dat percentage ligt in de raad van commissarissen van beursgenoteerde bedrijven straks dus hoger. Dat valt niet te legitimeren, ongeacht je leeftijd en je geduld.”

Beide verhalen gaan uit van het adagium dat meer tijd zorgt voor de juiste kennis en voor meer ervaring. Deze kennis en ervaring moeten je geschikt maken voor een zwaardere rol met dito salaris. En deze zware rollen kosten veel tijd. En meer tijd is meer beter. Laten we die aannames eens even toetsen.

Het vergaren van kennis

De huidige – ouderwetse – managementstructuren bestaan om informatie en communicatie door te geven. In deze structuren was kennis macht.

En toen kregen we… internet. En was kennis ineens overal. Er kwam een exponentiële technologische ontwikkeling. Daarmee is de halfwaardetijd van kennis veranderd van 12 jaar in 1940, naar 7 jaar in 1970 tot slechts 3 jaar in 2010.

Doordat die kennis overal is, kost het tegenwoordig nog maar 40 uur om genoeg kennis op te doen over een onderwerp om er een gastcollege over te kunnen geven op universitair niveau.

Meer tijd zorgt dus maar beperkt voor meer kennis.

Effectiviteit van werk

Het internet had echter een tweede bijwerking. Het heeft ons absurd effectief gemaakt. Dat komt enerzijds doordat communicatie veel effectiever en sneller geworden, anderzijds doordat automatisering eerst fysiek werk en daarna mentaal werk gedeeltelijk heeft overgenomen.

Als alles sneller en automatisch gaat, dan houd je veel tijd over. We zijn echter niet minder gaan werken. In 1969 was de arbeidsparticipatie 58,9%. Dit is nu, 50 jaar later, opgelopen tot 67,8%.

De vraag is of de productiviteit dan ook toeneemt. “Nee” is het antwoord van het CBS. Andere mooie onderzoeksdata:

  • Alle uren die je na een 40 à 50-urige werkweek maakt, levert buitengewoon weinig extra output op.
  • Veel uren maken zorgt voor een aanzienlijk hoger ziekteverzuim en slaaptekorten, beide dramatisch voor je productiviteit.
  • We kunnen ongeveer 5 à 6 uur per dag productief zijn voor reguliere taken.
  • Voor taken die mentaal zwaar zijn, is dit 3 à 4 uur per dag.

Ervan uitgaande dat zwaardere rollen ook mentaal zwaarder zijn, zorgt meer tijd dus ook maar beperkt voor meer productiviteit.

Ervaring

Dan blijft de aanname ervaring nog over. De dingen die je weet omdat je ze hebt gedaan of hebt meegemaakt.

Ik kan hier een heel verhaal vertellen over het belang van diversiteit in goed functionerende organisaties en teams. Over hoe je daarmee de beste beslissingen blijkt te maken en hoe de wetenschap dit onderschrijft. Je kunt het echter eenvoudiger formuleren:

Heeft een homogene groep blanke 50+ mannen gezamenlijk de meeste en vooral de meest diverse ervaring? Het antwoord is simpelweg nee.

Het vrouwen quotum

Ervaring is daarmee wel onderdeel van goed bestuur, maar het is de diversiteit van die ervaring die tot de beste resultaten leidt.

Als de helft van de mensheid vrouw is en we weten dat witte hoogopgeleide mannen van 50 door hun confirmation bias witte hoogopgeleide mannen van 50 aannemen, dan is bewust beleid – een quotum – om dat geforceerd te doorbreken een prima oplossing. Zeker als andere maatregelen in het verleden niet blijken te hebben gewerkt.

Je mag je vervolgens eens goed achter de oren krabben over hoe je achtergrond, opleiding, leeftijd, overtuigingen en alle andere vormen van diversiteit ook terug laat komen in dat bestuur, want dat is eigenlijk veel belangrijker.

Of mensen daarbij voltijds werken is totaal irrelevant. Dat commissariaten (of bestuursfuncties) geen fulltime baan zijn, blijkt overigens ook wel uit de praktijk. Iedere bestuurder lijkt namelijk wel de tijd te hebben voor een commissariaat of twee. En ook leeftijd en geduld wil je juist NIET laten meewegen als je een goed bestuur of een goede RvC wilt hebben. Ze doen eerder afbreuk dan dat ze wat toevoegen.

En dan nog die arbeidsparticipatie

Dan blijft de deeltijd decadentie over. En waar ‘meer’ werken niet altijd slim blijkt, is het gebrek aan gelijkwaardigheid tussen mannen en vrouwen op de werkvloer volgens mij niet goed in een gelijkwaardige samenleving.

Ik vind de 26 uur die vrouwen gemiddeld werken te laag. Het is jammer dat er een buitengewoon competent deel van de arbeidspopulatie haar tijd en kunde niet inzet en daarmee beperkt bijdraagt aan de ontwikkeling van zichzelf en de samenleving.

Bovendien vind ik die 36 uur van de man te hoog. Het is een gemis voor jezelf en voor de
generatie die je opvoedt dat je minder actief deelneemt in tijd en liefde in de ontwikkeling van je koters en van jezelf.

Dus kijk eens kritisch naar je tijd. Je kunt haar namelijk maar één keer uitgeven. En probeer eens wat meer en wat minder werken. En lukt dat niet dan lost het probleem zich daarna wellicht vanzelf op. Het CBS vertelde ook dat er een andere trend zichtbaar is. In de nieuwe generatie (15-25 jaar) werken vrouwen meer dan mannen. Dus geef het nog een paar jaar en een paar goede voorbeelden, en we kunnen allemaal naar 30 uur per week in de toekomst.

 

 

Dit stuk werd geschreven door een hoogopgeleide witte man in het besef dat er een hoop mensen zijn die de luxe überhaupt niet hebben om beide een (passende) baan te vinden of minder uren te werken.

Het is absurd dat er in Nederland nog 421.000 kinderen leven onder de armoedegrens. Ja, kom er maar in met dat basisinkomen en ja, daar mag je mij als 30 uur werkende, meer dan 2x modaal verdiener absoluut voor belasten.

Comments 5

  1. Hoe voorkomen jullie die witte mannen bias bij het aannemen van nieuwe medewerkers? en hoe stimuleer je 30 uur werkweek?
    • Mark Vletter
      We hebben een Ebook geschreven over nieuwe collega's vinden en aannemen. Een weblog over hoe we gelijkwaardigheid vanaf de start proberen te faciliteren. Daarbij mag iedereen zelf kiezen hoeveel uur hij/zij wil maken en krijgt daarvoor betaald (24-40h).
      • Jamie Nay
        Waarom minstens 24 uur? Ik werk 20 uur en vraag me af waarom dat voor jullie 'te weinig' zou zijn. Is het omdat het 3 dagen van 8 uur zijn? Is het dan niet beter om flexibeler te werken mensen dagen van 6 of zelfs 4 uur te bieden? Ik voel vaak dat 5 dagen 4 uur werken meer werk oplevert dan als ik 3 dagen 8 uur zou werken. De ochtend ben ik vaak op m'n best, en daar profiteert mijn baas alleen maar van. Daarnaast heb ik de middagen voor de dagelijkse bezigheden en mijn aandeel in de zorg voor de kinderen zodat zij een sterke vader- en moederrol hebben.
        • Mark Vletter
          We hebben in het verleden gezien dat bij minder dan 3 dagen "contact" (en dat was idd 8h) de verbinding met "wat er speelt" te laag werd wat voor frustratie zorgt individu en team. Ik verwacht echter dat je "interaction waste" bij 20h naar ratio te hoog wordt vs je productieve tijd. Het is echter ook zo dat de org inmiddels ruim 120 mensen telt dus dat je al niet meer helemaal up to date kunt zijn. Ook zit de org in een andere fase: bouw is groei geworden. Ik zou 20h over 4 dagen een leuk experiment vinden.
  2. Goed om dit te lezen. Dankjewel!

Submit a Comment