Een open brief aan Jos Aartsen bestuursvoorzitter van het UMCG

7 years ago  •  By  •  2 Comments

Als er een organisatie is waar slimme mensen werken in Groningen dan is dit het UMCG. Dat blijkt wel uit de cijfers​: 419 artsbullen , 209 promoties, 2450 ISI publicaties en 3.568 onderzoeken. Gewoon wauw. Eén van de grote onderzoeken die er loopt is Lifelines. Het is één van de grootste bevolkingsonderzoeken ter wereld.

Er doen sinds 2006 ruim 165.000 inwoners van de noordelijke provincies mee aan de 5 jaarlijkse screening. 3 generaties worden 30 jaar gevolgd. Met een budget van € 104 miljoen euro (subsidie) zijn er 140 mensen werkzaam bij dit onderzoek en nu, 10 jaar later is de pot geld op. Ontslagen en onzekerheid over de toekomst van het onderzoek is het resultaat.

140 mensen hebben het met € 104 miljoen aan funding niet voor elkaar gekregen om met Lifelines een terugkerende inkomstenstroom en dus bestaansrecht te realiseren. Voor de beeldvorming: als je een startup zou zijn was je waarschijnlijk de best gefunde startup uit de Nederlandse geschiedenis

Dat ligt NIET aan die 140 mensen. Zelden heb ik mensen meegemaakt met zo’n pure drijfveer en passie voor het vak als de mensen die werken bij het UMCG. Dit ligt aan de regels, de bureaucratie, de organisatie inrichting en het ouderwetse leiderschap van het bedrijf.

Jos Aartsen je mag werken met ​12.141 van de slimste mensen ter wereld en je weet het potentieel van die groep er niet uit te halen. Je zit in een bedrijfstak die de komende jaren het hardst geraakt gaat worden door exponentiële verandering. De vraag is niet of de zorg radicaal anders moet, de vraag is of jij dit mogelijk gaat maken. Het roer moet om. Gister. Leer hiervan en leer slimmer organiseren. Je hebt de talenten om je heen, meer passie ga je bijna niet vinden, je hoeft het alleen maar te faciliteren.

Comments 2

  1. Rinke
    Duidelijk! En eigenlijk heel logisch
  2. Mark Vletter
    Reactie Jos Aartsen (via e-mail ontvangen en hier toegevoegd) Eén van de bevlogen collega’s van onze organisatie wees me op de open brief die je mij hebt gestuurd. Hartelijk dank daarvoor. Als ik jou goed begrijp, heb je de indruk dat de investeringen in het LifeLinesproject in de afgelopen tien jaar tot onvoldoende resultaat hebben geleid. Te veel regels, bureaucratie, de organisatie-inrichting en ouderwets leiderschap zouden hieraan ten grondslag liggen. Laat ik beginnen met jouw veronderstelling. LifeLines is tien jaar geleden opgezet met als doel om de oorzaken van ziekte en gezondheid te achterhalen, zodat preventieprogramma’s ontwikkeld kunnen worden. De data van drie generaties over een periode van 30 jaar zijn nodig om dit doel te realiseren. Aansluiting bij internationale wetenschappelijke netwerken, wetenschappelijke publicaties, samenwerkingsverbanden met bedrijven als DSM (doet met het UMCG en LifeLines onderzoek naar het effect van vitaminetekort op de gezondheid) en Siemens (koppelt met het UMCG gegevens uit beeldvormende technieken zoals CT-scanners aan o.a. LifeLines-data om specifieker diagnoses en behandelingen te ontwikkelen) zijn daarin nodig om kennis over ziekte en gezondheid te delen. Het neerzetten van een dergelijke organisatie in een relatief korte periode is succesvol geweest. Dankzij de passie en gedrevenheid van alle betrokkenen: de deelnemers, de huisartsen, de wetenschappers, medici en de ondersteunende praktijkassistenten. En dankzij de poldermentaliteit van Nederland: het inrichten van complexe processen met zoveel deelnemers vraagt om een hechte regionale samenwerking tussen overheden, bedrijven en zorginstellingen. De manier waarop we dat hier in Groningen hebben gedaan, is uniek voor ons land. De data van LifeLines komen pas tot volle wasdom als we alle 165.000 deelnemers om de vijf jaar hebben onderzocht. Dat kost tijd en geld, maar zal anderzijds op termijn leiden tot kostenreductie bij een toenemende zorgvraag. Regels zijn nu eenmaal nodig om goede afspraken te maken over deze unieke regionale samenwerking. Leiderschap is een breed begrip als je met zoveel partijen samenwerkt; ik zie beide als het creëren van de randvoorwaarden om professionals te laten doen waar ze het beste in zijn. Voor LifeLines betekent dit dat onderzoekers kunnen beschikken over relevante data om bij te dragen aan de gezondheid van Nederland. Dat is de opdracht aan de directeur van LifeLines. Een Raad van Commissarissen houdt toezicht op de manier waarop daar invulling aan wordt gegeven. Het UMCG heeft geen invloed op de bedrijfsvoering van LifeLines. Zo liggen de feiten. Ik kan me best voorstellen, dat je je als ondernemer zorgen maakt over het voortbestaan van LifeLines. Die zorgen hebben wij ook. Daarom steunen zowel de RUG als het UMCG de lobby voor het aanboren van nieuwe financieringsbronnen. Nog steeds met als doel om de zorg door preventie betaalbaar en toegankelijk te houden. Voor iedereen die onze zorg nodig heeft, nu en in de toekomst. Ik hoop dat je op basis van deze reactie meer inzicht hebt gekregen in de verantwoordelijkheden achter de opzet van LifeLines. Vanzelfsprekend ben ik graag bereid jouw eventuele vragen te beantwoorden of te laten beantwoorden door één van die ruim 12.000 medewerkers van het UMCG, die dagelijks vol passie bouwen aan de toekomst van gezondheid. Met vriendelijke groet, Jos Aartsen Voorzitter Raad van Bestuur UMCG

Submit a Comment