Een schriftelijk protest tegen het Nederlandse Coronabeleid, maar vooral tegen de mensen die dat bepalen

Ten eerste omdat die kaarten bedoeld waren voor onze partners, maar ook als er nog plek was geweest had ik het niet kunnen maken. Ik heb te veel vrienden en collega ondernemers die in de eventbranche actief zijn. Het valt namelijk niet te verdedigen dat voetbal wel kan en een festival niet. Dat Formule 1 wel kan en een buitenconcert niet.

Dat we niet terug kunnen naar “alles mag weer” snap ik als Groninger heel goed. Geef onze stad een vinger en er staan 60.000 mensen met twee handen in de lucht tot diep in de morgen in het prachtige nachtleven dat Stad kent. Dan vlieg je in iets meer dan twee weken van “groen” naar “zwart”.

We weten inmiddels heel veel over dit virus.

• We weten dat vaccineren helpt.
• De kans dat je corona krijgt na vaccinatie minder groot is.
• De kans dat je er ernstig ziek van wordt lager is.
• en we weten dat je het virus minder verspreidt.

We weten echter ook dat je na vaccinatie nog steeds Corona kunt krijgen én doorgeven. Vaccinatie is daarmee niet de oplossing waar we zo naar uit hebben gekeken. Bovendien is er een grote groep mensen die niet gevaccineerd wil worden. Die vrije keuze mag iedereen voor zichzelf maken.

Deze gegevens brengen ons bij een heel lastig dilemma. Want als we iets leren van Groningen is dat alles laten varen gewoon niet kan. Het overbelast de zorg en zorgt ervoor dat ingrepen en onderzoeken – zoals de kankerbehandeling van mijn maatje of de medische ingreep van een collega – worden uitgesteld en vertraagd. Groningen heeft ook laten zien dat “testen voor toegang” een onmogelijkheid is.

Ik zou niet de politicus willen zijn die hier beleid voor moet maken. Zeker niet als je demissionair bent vanwege een ongekende vertrouwens kwestie en sinds dien het vertrouwen van een natie helemaal bent verloren:

• door Kamerleden die overstappen naar lobbyclubs
• door een Kamer die op het randje van de Grondwet wandelt
• en doordat je na 6 maanden nog steeds geen regering hebt weten te vormen.

Wat niet kan is de ongelijke behandeling die we nu hebben tussen een sportsector en een cultuursector die –zelfs bij grootschalig protest– volledig wordt genegeerd. Waar ik ook moeite mee heb is het negeren van de wetenschap en het trage aanpassen van beleid obv die wetenschap. Zo weten we dat contactoverdracht amper voorkomt, maar ik mag in de meest vreemde situaties nog steeds mijn handen desinfecteren. We weten tevens dat overdracht in buitenlucht veel minder voorkomt. Iets waar bij het bepalen van de maatregelen amper rekening mee wordt gehouden.

Corona is niet weg en gaat niet weg. Een lastig te accepteren gegeven. Het beleid wat we echter hebben gehanteerd leidt tot een tweedeling en zorgt -terecht- voor onbegrip. Dat probleem is wel oplosbaar. Ik vraag me alleen af of de mensen die het probleem hebben veroorzaakt de beste mensen zijn om die klus te klaren.